CHAPTER 23 : STAY BEHIND ME
Mabilis na napalingon si Aaliyah.
Nanlaki ang mga mata niya nang makita ang grupo ng mga lalaki. Sa paraan ng pananamit nila--maluluwag na jacket, tattoo na bahagyang kita, at mga matang sanay manakot--agad niyang alam.
Mga gangster.
Humigpit ang kapit niya sa strap ng bag habang pilit kinakalma ang sarili.
Ang lalaking may hawak ng cellphone niya ay bahagyang ngumisi, parang aliw na aliw sa reaksyon niya.
“Mukhang naliligaw ka ata, miss,” mabagal at mapanuyang wika nito.
Naglakad siya palapit, isang hakbang… tapos isa pa.
At sa bawat lapit niya, lalong nanikip ang dibdib ni Aaliyah.
Hindi niya alam kung tatakbo ba siya--
o kung may oras pa siyang tumawag ng tulong.
“W-wag kang lalapit,” nanginginig pero pilit matapang na babala ni Aaliyah.
“Marunong akong makipaglaban.”
Pero kahit anong tapang ang pilit niyang ipakita, binetray siya ng boses niya.
Natawa ang lalaki. Isang mababang tawa na lalong nagpatigil ng dugo sa ugat niya.
“Alam mo, miss,” sabi nito, halatang aliw,
“ang cute pala ng boses mo.”
Lalong lumapit ang lalaki--isang hakbang, tapos isa pa.
“Huwag ka nang mag-alala,” dagdag nito, mabagal at mapanganib ang tono.
“Hindi naman kita sasaktan.”
Huminto ito sa harap niya, sobrang lapit.
“Iuuwi lang kita.”
“Ano?!” gulat at galit na sigaw ni Aaliyah.
Buong lakas niyang itinulak ang lalaki.
“Ang baho mo! Lumayo ka sa’kin!”
Umatras ito ng kalahating hakbang--
pero imbes na magalit…
Ngumiti lang siya.
At doon mas kinabahan si Aaliyah.
“Ganyan ang tipo ko,” wika ng lalaki, mababa ang boses at may bahid ng aliw.
“’Yung matatapang.”
Bago pa man makaatras si Aaliyah--
Mahigpit nitong hinawakan ang kamay niya.
“Bitawan mo ’ko!” sigaw niya, pilit kumakawala.
“Bitawan mo ’ko, pangit!”
Pero lalo lamang humigpit ang kapit ng lalaki.
Hinila siya palapit, halos mapasubsob si Aaliyah sa biglang lakas nito.
Nanlaki ang mga mata niya habang naririnig ang halakhakan ng iba pang kasama--
parang palabas lang ang lahat sa kanila.
“Bitawan mo, sabi!” sigaw niya ulit, nanginginig na ang boses, ramdam na ramdam ang takot.
Hanggang sa.....
“Bitawan mo siya.”
Isang malamig at mababang boses ang umalingawngaw sa eskinita.
Sabay-sabay na napalingon ang mga lalaki.
At doon--
nakita ni Aaliyah si Raffael.
Hingal.
Mahigpit ang pagkakakapit sa hawakan ng motor.
Ang mga mata niya--hindi galit lang.
Delikado.
“Ah?” singhal ng lalaking humahawak kay Aaliyah. “At ikaw naman, sino--”
Hindi na siya nakatapos.
Isang malakas na suntok ang sumalubong sa mukha niya.
Napabitaw ito agad kay Aaliyah at napaatras, halos matumba.
Nagulat ang grupo--walang naka-react agad.
“R--Raffael--” nanginginig na sambit ni Aaliyah.
Agad siyang hinila ni Raffael palapit sa kanya, isang braso sa likod niya, protektado.
“Lumayo kayo,” mariing utos ni Raffael, malamig ang tono.
“Ngayon din.”
Tumawa ang isa sa mga gangster. “Mag-isa ka lang, pare--”
Isang hakbang pa lang nila pasulong--
Muling nagsalita si Raffael, mas mababa, mas delikado.
“Subukan niyo.”
Tahimik ang eskinita.
Walang gumalaw.
Dahil sa mga mata ni Raffael--
kitang-kita roon na handa siyang sirain ang kahit sino na muling lalapit kay Aaliyah.
Mahigpit niyang hinawakan ang kamay ni Aaliyah.
“Sa likod ko lang,” bulong niya.
“Hindi kita bibitawan.”
Hindi umatras ang mga gangster.
Sa halip--
sabay-sabay silang umusad.
“Tsk,” marahang sambit ni Raffael, inilayo si Aaliyah sa likuran niya.
“Pikit mo mga mata mo. Huwag kang gagalaw.”
“R-Raffael--”
“Aaliyah,” putol niya, hindi lumilingon. “Tiwala lang.”
At saka nagsimula ang gulo.
Isang suntok ang pinakawalan ng unang lalaki--iniwasan ni Raffael at gumanti ng siko.
Isa pa ang sumugod mula sa gilid--tinamaan niya sa sikmura.
May bumagsak. May umatras.
Pero mas marami sila.
May tumama sa tagiliran niya--
sumunod ang isa sa likod.
“UGH--!”
Napaatras si Raffael, halos mawalan ng balanse.
Pilitan pa rin siyang tumayo sa harap ni Aaliyah.
“Ang kulit mo, pare,” singhal ng isa.
“Hero ka masyado.”
Isang malakas na suntok ang tumama sa panga ni Raffael.
Napadapa siya.
“RAFFAEL!” sigaw ni Aaliyah, nanginginig ang tuhod.
Sinubukan niyang bumangon--
pero may tumama sa likod niya.
Isa.
Dalawa.
Humigpit ang hawak niya sa lupa, nanginginig ang braso.
“Sumuko ka na pare,” sabi ng lider, papalapit.
“Tapos ka na.”
Umakyat ang kamao--
“HOY!!!”
Isang pamilyar na boses ang umalingawngaw sa eskinita.
Sabay-sabay silang napalingon.
At doon--
dumating sina Troy, Clark, at Raven.
“Hawak mo ’yung kaibigan namin?” galit na sigaw ni Troy.
“Malaking pagkakamali ’yan.”
Hindi na naghintay si Clark--
sinugod niya ang pinakamalapit na lalaki.
Raven naman--isang diretso sa mukha, walang babala.
“Isang grupo kayo--apat kami,” singhal ni Raven.
“Hindi patas ’yan.”
Nagkagulo ulit.
Ngunit ngayon--
may laban na ang laban.
Tinulungan ni Troy si Raffael tumayo.
“Kaya mo pa?” tanong niya.
Huminga nang malalim si Raffael, punas-dugo sa labi, ngumisi kahit masakit.
“Hindi pa ’ko tapos.”
Muling sumugod ang barkada.
At sa gitna ng sigawan, suntukan, at yabagan--
Nakatayo si Aaliyah sa gilid, nanginginig…
pero sa mga mata niya--
muli niyang nasaksihan kung gaano ang kayang gawin ni Raffael… para lang iligtas siya.
Humahabol ang hininga ni Raffael habang nakatayo sa gitna ng eskinita.
Masakit ang katawan, nanginginig ang kamay--pero hindi niya iniwan si Aaliyah kahit isang segundo.
“Ayos ka lang?” tanong niya, pilit hinahawakan ang balikat nito.
Hindi pa man nakakasagot si Aaliyah--
SIREN.
Isang malakas at papalapit na tunog.
“Pulis,” mura ng isa sa mga gangster.
“Umatras na tayo!”
Pero bago pa man umatras, ang lider ay tumigin muna ng masama kay Raffael
"Hindi pa tayo tapos!"
Saka nagkagulo. Takbuhan. Naglaho ang mga anino sa dilim ng eskinita.
Huminga nang maluwag ang lahat.
“Oy, buhay pa tayong lahat,” hingal na sabi ni Troy, pilit tumatawa.
Pero si Raffael--
hindi ngumiti.
Bigla siyang napaatras.
“Raffael?” gulat na tawag ni Aaliyah.
Hinawakan niya ang tagiliran niya--
dugo.
“Maliit lang ’to,” sabi niya agad, pilit tumatayo nang tuwid.
“Okay lang--”
Pero bago pa siya makatapos--
bumagsak siya.
“RAFFAEL!!!”
-End of Chapter 23-
>>>to be continue
Mabilis na napalingon si Aaliyah.
Nanlaki ang mga mata niya nang makita ang grupo ng mga lalaki. Sa paraan ng pananamit nila--maluluwag na jacket, tattoo na bahagyang kita, at mga matang sanay manakot--agad niyang alam.
Mga gangster.
Humigpit ang kapit niya sa strap ng bag habang pilit kinakalma ang sarili.
Ang lalaking may hawak ng cellphone niya ay bahagyang ngumisi, parang aliw na aliw sa reaksyon niya.
“Mukhang naliligaw ka ata, miss,” mabagal at mapanuyang wika nito.
Naglakad siya palapit, isang hakbang… tapos isa pa.
At sa bawat lapit niya, lalong nanikip ang dibdib ni Aaliyah.
Hindi niya alam kung tatakbo ba siya--
o kung may oras pa siyang tumawag ng tulong.
“W-wag kang lalapit,” nanginginig pero pilit matapang na babala ni Aaliyah.
“Marunong akong makipaglaban.”
Pero kahit anong tapang ang pilit niyang ipakita, binetray siya ng boses niya.
Natawa ang lalaki. Isang mababang tawa na lalong nagpatigil ng dugo sa ugat niya.
“Alam mo, miss,” sabi nito, halatang aliw,
“ang cute pala ng boses mo.”
Lalong lumapit ang lalaki--isang hakbang, tapos isa pa.
“Huwag ka nang mag-alala,” dagdag nito, mabagal at mapanganib ang tono.
“Hindi naman kita sasaktan.”
Huminto ito sa harap niya, sobrang lapit.
“Iuuwi lang kita.”
“Ano?!” gulat at galit na sigaw ni Aaliyah.
Buong lakas niyang itinulak ang lalaki.
“Ang baho mo! Lumayo ka sa’kin!”
Umatras ito ng kalahating hakbang--
pero imbes na magalit…
Ngumiti lang siya.
At doon mas kinabahan si Aaliyah.
“Ganyan ang tipo ko,” wika ng lalaki, mababa ang boses at may bahid ng aliw.
“’Yung matatapang.”
Bago pa man makaatras si Aaliyah--
Mahigpit nitong hinawakan ang kamay niya.
“Bitawan mo ’ko!” sigaw niya, pilit kumakawala.
“Bitawan mo ’ko, pangit!”
Pero lalo lamang humigpit ang kapit ng lalaki.
Hinila siya palapit, halos mapasubsob si Aaliyah sa biglang lakas nito.
Nanlaki ang mga mata niya habang naririnig ang halakhakan ng iba pang kasama--
parang palabas lang ang lahat sa kanila.
“Bitawan mo, sabi!” sigaw niya ulit, nanginginig na ang boses, ramdam na ramdam ang takot.
Hanggang sa.....
“Bitawan mo siya.”
Isang malamig at mababang boses ang umalingawngaw sa eskinita.
Sabay-sabay na napalingon ang mga lalaki.
At doon--
nakita ni Aaliyah si Raffael.
Hingal.
Mahigpit ang pagkakakapit sa hawakan ng motor.
Ang mga mata niya--hindi galit lang.
Delikado.
“Ah?” singhal ng lalaking humahawak kay Aaliyah. “At ikaw naman, sino--”
Hindi na siya nakatapos.
Isang malakas na suntok ang sumalubong sa mukha niya.
Napabitaw ito agad kay Aaliyah at napaatras, halos matumba.
Nagulat ang grupo--walang naka-react agad.
“R--Raffael--” nanginginig na sambit ni Aaliyah.
Agad siyang hinila ni Raffael palapit sa kanya, isang braso sa likod niya, protektado.
“Lumayo kayo,” mariing utos ni Raffael, malamig ang tono.
“Ngayon din.”
Tumawa ang isa sa mga gangster. “Mag-isa ka lang, pare--”
Isang hakbang pa lang nila pasulong--
Muling nagsalita si Raffael, mas mababa, mas delikado.
“Subukan niyo.”
Tahimik ang eskinita.
Walang gumalaw.
Dahil sa mga mata ni Raffael--
kitang-kita roon na handa siyang sirain ang kahit sino na muling lalapit kay Aaliyah.
Mahigpit niyang hinawakan ang kamay ni Aaliyah.
“Sa likod ko lang,” bulong niya.
“Hindi kita bibitawan.”
Hindi umatras ang mga gangster.
Sa halip--
sabay-sabay silang umusad.
“Tsk,” marahang sambit ni Raffael, inilayo si Aaliyah sa likuran niya.
“Pikit mo mga mata mo. Huwag kang gagalaw.”
“R-Raffael--”
“Aaliyah,” putol niya, hindi lumilingon. “Tiwala lang.”
At saka nagsimula ang gulo.
Isang suntok ang pinakawalan ng unang lalaki--iniwasan ni Raffael at gumanti ng siko.
Isa pa ang sumugod mula sa gilid--tinamaan niya sa sikmura.
May bumagsak. May umatras.
Pero mas marami sila.
May tumama sa tagiliran niya--
sumunod ang isa sa likod.
“UGH--!”
Napaatras si Raffael, halos mawalan ng balanse.
Pilitan pa rin siyang tumayo sa harap ni Aaliyah.
“Ang kulit mo, pare,” singhal ng isa.
“Hero ka masyado.”
Isang malakas na suntok ang tumama sa panga ni Raffael.
Napadapa siya.
“RAFFAEL!” sigaw ni Aaliyah, nanginginig ang tuhod.
Sinubukan niyang bumangon--
pero may tumama sa likod niya.
Isa.
Dalawa.
Humigpit ang hawak niya sa lupa, nanginginig ang braso.
“Sumuko ka na pare,” sabi ng lider, papalapit.
“Tapos ka na.”
Umakyat ang kamao--
“HOY!!!”
Isang pamilyar na boses ang umalingawngaw sa eskinita.
Sabay-sabay silang napalingon.
At doon--
dumating sina Troy, Clark, at Raven.
“Hawak mo ’yung kaibigan namin?” galit na sigaw ni Troy.
“Malaking pagkakamali ’yan.”
Hindi na naghintay si Clark--
sinugod niya ang pinakamalapit na lalaki.
Raven naman--isang diretso sa mukha, walang babala.
“Isang grupo kayo--apat kami,” singhal ni Raven.
“Hindi patas ’yan.”
Nagkagulo ulit.
Ngunit ngayon--
may laban na ang laban.
Tinulungan ni Troy si Raffael tumayo.
“Kaya mo pa?” tanong niya.
Huminga nang malalim si Raffael, punas-dugo sa labi, ngumisi kahit masakit.
“Hindi pa ’ko tapos.”
Muling sumugod ang barkada.
At sa gitna ng sigawan, suntukan, at yabagan--
Nakatayo si Aaliyah sa gilid, nanginginig…
pero sa mga mata niya--
muli niyang nasaksihan kung gaano ang kayang gawin ni Raffael… para lang iligtas siya.
Humahabol ang hininga ni Raffael habang nakatayo sa gitna ng eskinita.
Masakit ang katawan, nanginginig ang kamay--pero hindi niya iniwan si Aaliyah kahit isang segundo.
“Ayos ka lang?” tanong niya, pilit hinahawakan ang balikat nito.
Hindi pa man nakakasagot si Aaliyah--
SIREN.
Isang malakas at papalapit na tunog.
“Pulis,” mura ng isa sa mga gangster.
“Umatras na tayo!”
Pero bago pa man umatras, ang lider ay tumigin muna ng masama kay Raffael
"Hindi pa tayo tapos!"
Saka nagkagulo. Takbuhan. Naglaho ang mga anino sa dilim ng eskinita.
Huminga nang maluwag ang lahat.
“Oy, buhay pa tayong lahat,” hingal na sabi ni Troy, pilit tumatawa.
Pero si Raffael--
hindi ngumiti.
Bigla siyang napaatras.
“Raffael?” gulat na tawag ni Aaliyah.
Hinawakan niya ang tagiliran niya--
dugo.
“Maliit lang ’to,” sabi niya agad, pilit tumatayo nang tuwid.
“Okay lang--”
Pero bago pa siya makatapos--
bumagsak siya.
“RAFFAEL!!!”
-End of Chapter 23-
>>>to be continue
Topic Live
